چهار سال بعد
آنچه از سال ۲۰۲۰ نمی توانیم یاد بگیریم.
آدام گاپنیک / ترجمه امین هوشمند
سال های مهم قرن گذشته کدام بودند؟ می توان استدلالی را برای سال ۱۹۲۹ مطرح کرد، زمانی که سقوط مالی در سراسر جهان آغازگر بحرانی بود که منجر به ظهور نازیسم (و قرارداد جدید) و در نهایت به جنگ جهانی دوم شد. برای سال ۱۹۴۵، زمانی که ایالات متحده از آن جنگ به طور منحصر به فرد پیروز بیرون آمد – همانطور که آپدایک فکر می کرد، مانند هرکول، دو مار را در گهواره خود خفه کرد – و کشنده ترین سلاحی را که جهان تا به حال شناخته بود در اختیار داشت. برای سال ۱۹۶۸، که با مجموعه ای از ترورها و ناآرامی های داخلی مشخص شد که آغاز پایان امپراتوری سنگر آمریکا و همچنین از طریق بیداری برای رهایی و قدرت نرم چپ اروپایی، روسیه بود. سال‌های دیگر مشتاقانه دست بلند می‌کنند و درخواست پذیرش می‌کنند: ۱۹۷۹، با ظهور مارگارت تاچر و آیت‌الله خمینی و جنگ در افغانستان. ۱۹۸۹، با فروریختن دیوار برلین؛ ۲۰۰۱، با تروریسم و مبارزه با تروریسم. اما سال ۲۰۲۰، سالی که یک ویروس از چین بیرون آمد و جهان را تعطیل کرد، با تحسین وارد می شود.
